ihtiyar cöpcü ( Mutlak Okunmali )

ihtiyar Çöpçü İhtiyarlığa adım atalı çok olmuştu. Gözleri
dalgalara takılmış
halde, iyi kötü yönleriyle geçmişi düşünüyordu. İnsanlığa
karşı pek güveni
kalmamıştı. İyilik yaptıkça nankörlük gördüğünü
düşünüyordu. Çoğu kişinin
kendisine “enayi” gözüyle baktığını da biliyordu. Fakat
karşılıksız iyilik
yapmaktan vazgeçmiyordu. Çünkü kendisini hayata bağlayan çok az
değerden
birisi de, kendisine olan saygısıydı. Onu da kaybederse , herşeyini
kaybetmiş olacağını düşünüyordu.

İhtiyar adam kayalıkların üzerinden yavaşça doğruldu, denizin
kenarına
atılmış kırık içki şişesi gözüne takılmıştı. İçki
içmezdi ama görüp de
almazsa ve bu kırık şişe birine zarar verirse vicdan azabı
duyacağını
düşündü. Onun şişeyi yerden aldığını gören biri kız, biri
erkek iki genç
gülüştü. Erkek ; “-Çöpçü herhalde. ” dedi. İhtiyar adam
herkesi hoş görmeye
çalışırdı, özellikle gençleri ama yine de gencin, kendisi
hakkında
arkadaşıyla şakalaşırken biraz sesini alçaltmamasına, kendisinin
duymaması
için gayret etmemesine canı sıkılmıştı.

İhtiyar kırık camları atmış dönerken, gençlerin az önce
kendisinin oturduğu
kayalarda, azgın dalgalara karşı şakalaştığını, birbirini
itekler gibi
yaptığını gördü. Biraz daha uzakta bir kayaya gidecekti ki,
birinin denize
düşme sesi ve çığlığı kulaklarında çınladı. Kız
düşmüştü, . Sportif yapılı
gencin hemen atlayıp kızı kurtarmasını bekledi. Fakat kayadan
kayaya telaşla
koşan genç atlamaya cesaret edemiyordu.

Genç ne yapacağını bilemez halde dalgaların uzaklaştırdığı
kız arkadaşına
bakıyor, bağırıyordu. Sağa sola deli gibi koştururken, hemen
yanından
birinin denize atladığını duydu, bu az önce dalga geçtiği
ihtiyar adamdı.

İhtiyar adam dalgaların tüm zorluğuna rağmen, güçlü kulaçlarla
kıza yetişti,
saçlarından yakaladı kayalara doğru çekti. Kayalara
yaklaştığında kıyıdaki
genç, kızı yakalayıp önce yukarı, sonra sahile çekti. İhtiyar
adamı o anda
unutmuştu bile. Birden aklına gelip denize doğru baktığında
ihtiyar adamın
hala çıkamadığını gördü.

İhtiyar kollarında derman kalmamış halde, kendisini kıyıdan
koparmaya
çalışan dalgalara kendini bıraktı. Genç çılgına döndü,
sevdiği kızı kurtaran
, az önce dalga geçtiği ihtiyar gidiyordu. Kısa zamanda büyük
şeyler olmuştu
hayatında. Hayatta en çok sevdiği kişiyi kurtaramamış, başkası
kurtarmıştı
ve o da şimdi kendisinden özür bile dileyemeden, boynuna tüm
utançları
takarak sonsuza dek gidiyordu.

Kendine tam gelememiş kız , gencin sulara atlayışına baktı
bağırdı ama
nafile. Oysa arkadaşının kendisi kadar bile yüzemediğini iyi
biliyordu.

Genç erkek tüm çabasına rağmen ihtiyara yaklaşamamıştı bile ,
dalgaların
üzerinde boğulan değil, sanki dinlenen biri gibi duran ihtiyar da
sanki
gülümsüyor gibiydi. Genç bir anda ihtiyardan daha çok kıyıdan
uzaklaştığını
farketti. Bitiyordu herşey. “Gerçekmiş demek ki ” diye düşündü,
hayatı,
arkadaşları , sevdikleri hızlıca gözlerinin önünden geçiyor
gibiydi. İnsan
ölüme yaklaşınca böyle oluyormuş. Su yutuyordu ama mücadeleyi
bırakmıştı.

****************

Birden beklenmedik birşey oldu; genç adam kolunun kuvvetlice
yakalandığını
hissetti, önce köpekbalığı aklına gelip telaşla çekmek istedi
ama hemen
yanında ihtiyar adamı farketti. İhtiyar adam önce kolundan
yakalamış, sonra
yakasından tutup, onu bir bebek gibi çekmeye başlamıştı.

Göz açıp kapayana kadar kıyıya gelmişlerdi. İhtiyar adam, genci
kızın yanına
kadar atmış, nefesleniyordu. Gençlere gülümsedi ; “- Siz de, ben
de bu gün
güzel dersler aldık. Ben kendi adıma çok mutlu oldum. Siz kimseyi
küçümsememeyi öğrendiniz. Ben de bu küçük dalgalarda sizi
deneyerek,
insanlığın ölmediğini gördüm. Delikanlı beni kurtarmaya gelmen,
beni ne
kadar mutlu etti sana anlatamam. Fakat ben daha bu dalgalara yenilecek
kadar
kocamadım”

İhtiyar kıyıda kendilerini toparlamaya çalışan gençlerin birşey
söylemesine
fırsat vermedi; “-Hoşçakalın !. . . ” deyip yürüdü.

Gençler peşinden koşamadıkları ihtiyara şaşkınlıkla,
içlerinde bir buruk
sevinçle bakakaldılar.
Hayat bize her zaman güzel dersler versin

__________________

Çok neşeli anınızda kimseye bir şey vaat etmeyin.…
Öfkeli anınızda kimseye cevap vermeyin...!!! (Çin Atasözü)

Şair-Yazar : Ahmet Ünal ÇAM